این نقاشی رو زمستون سال ۹۲ کشیدم. خیلی سرد بود. شمال برف سنگینی اومده بود و به خاطر مصرف زیاد گاز تو شهر های مرکزی گویا شمالی ها گاز نداشتن. اون زمان فیسبوک رو بورس بود. من هم این نقاشی رو کشیدم و زیرش نوشتم پوشیدن لباس گرم خیلی سخت نیست! همین کافیه پتو نفرستید!
این نقاشی رو گذاشتم که بهانه داشته باشم حرف های زیر رو بنویسم. وگرنه علاقه ای به پست گذاشتن تو این روزها نداشتم.
قبلش باید بگم که خیلی خوبه مردم انقدر به فکر غم هم هستن و کمک کردن و میکنن. دم همشون و همتون و هممون گرم. ولی میخوام درباره دوتا رفتار حرف بزنم.
.
* اولیش جو زدگی!
تا یک ساعت پیش برای خنده لگد میزدم زیر شکم گربه، الآن راه افتادم برم کرمانشاه! یا یکی تو خیابون تنش به تنم بگیره، با کله میرم تو شکمش. حالا پست میذارم هاوار کورد! کسی نمیتونه بگه رفتن یا پست گذاشتن کار بدیه! ولی انجامش از روی جو زدگی و تقلید میتونه یک الگوی رفتاری خطرناک باشه! مصداق خطرش هم سه بار تغییر حکومت در یک قرن اخیر. .
.
* مهم ترینش هم کره گیری!
فکر نمیکنم این کار خیلی با دزدی از خونه یک زلزله زده فرق داشته باشه. کره گیری یعنی با خودم فکر کنم حالا که این اتفاق افتاده! من چطوری میتونم نفعی ببرم؟
مثلا من یه شرکت بزرگم. چنین اتفاقی هم افتاده. به فاصله چند ساعت با خودم میگم چیکار کنم که هم یه شرکت مردم دوست به نظر برسم و کاری کنم که کلی آدم اسم من رو ببینه. خب آسونه یه ویدیو درباره #زلزله از اینسایدر دانلود میکنم و زیرنویس میکنم. لوگوی خودم رو هم درشت میزنم زیرش. بعد ۱۵ میلیون میدم یه پیج اینستاگرام خیلی بزرگ که منتشر کنه. چقدر عالی ۹۰۰ هزار نفر من رو دیدن!
یا فکر کنید من کلی فالوئر دارم. میخوام یه کاری بکنم که نشون بدم من طرفدارشونم، خیلی مردمی هستم و اونها هم من رو به بقیه معرفی کنن. پس پا میشم میگم هرچی به سازمان ها کمک کنید میره یه جای دیگه! اصلا معلوم نیست کجا میره! من خودم با ده میلیون چراغو روشن میکنم، این هم شماره کارت! هرچی میتونید کمک کنید که خودم میخوام فردا پاشم برم! موفق میشم یک جو عالی بسازم. کلی پول جمع میشه. گزارش لحظه به لحظه هم میدم. همه هم راضی هستن!
نتیجه من خطاب به کسایی که رفتاری مثل چیزایی که گفتم دارن:
دوست عزیز. آقا، خانم. لطفا نرین! به #کرمانشاه نرین! کره نگیر! جوگیر نشو! .
پ.ن: وقتی کسی اطلاعاتی درباره کارهایی که تو شرایط بحرانی باید انجام بشه نداره، رفتنش فقط باعث هرج و مرج و هدر رفتن کمک های بقیه مردم میشه.
پ.ن: به نظرم بهترین راه اعتماد به سازمانهاییه که برای این کار هستن. فرق نداره هرکدوم.
