تا قبل از این کار اصلاً رکسانا ورزا یا ایستگاه اف را نمیشناختم. چون دو سالی هست که به کل از فضا و فکر و حال استارت آپ و کارآفرینی فاصله گرفتم. رکسانا، گویا راه اندازی و #مدیریت یکی از بزرگترین اکسلریتورها یا همان شتاب دهنده استارت آپ را در فرانسه بر عهده دارد.
این جلد مجله هم ماه پیش به سفارش اکسیر نوآوری طراحی کردم. چرا که گزارش مفصلی درباره این ایستگاه قطار متروکه که حالا تغییر کاربری داده تهیه کرده بود.
اما چرا از فضاییی که گفتم فاصله گرفتم ؟! چون فکر میکنم کارکرد صحیح حتی یک ابزار، تنها زمانی به وجود میآید که قبل از دسترسی به آن ابزار، مسیر تجربه زیستی و تکامل آن طی شده باشد. چه برسد به یک پارادایم جدید.
معتقدم موج توهم کار آفرین ای در پنج سال گذشته بلای بزرگی بر سر ارزش آفرینی و توسعه کسب و کار در ایران آورد. مانند صدها نمونه از نمونه های بلع و هضم ناقص خوراک جدید، همین حالا هم بیشتر شبیه به توده ای سرطانی شده است. این هم به خاطر نبود روحیه مولد است که خلاقیت را ممکن میکند. باور کنید یا نه اکوسیستم استارت آپی امروز ایران بیشتر شبیه مرداب است تا دره. مردابی با شناگران ورزیده در رویای پول سازی. ورود تازه واردها حتی با ایده ها و کار عالی بدون پول و سهم خواهی بزرگان رویای پول ممکن نیست.
با تمام این ها ویترین خوش رنگ #کارآفرین ای در نظر مردم جذاب تر است. کار آفرین های این حوزه با نظام برده داری تکنولوژیک و مدرن خود پیش بیشتر ما ستودنی تر هستند. چراکه رویای پول آفرینی جذاب تر از ارزش آفرینی است. چرا که ما خودمان را همیشه بیشتر دوست داریم.
